Η highclass στην παραλία! (Nicolas Jovani)

Πρωίν η παλιο-highclass,
στην θάλασσαν απλώνει.
Μαγιό των 100 ευρώ,
με handsfree καμαρώνει.

Θωρεί τζιαμέ έναν μιτσήν,
η μύξα του να τρέχει.
Βουρά ευτύς μες το νερόν,
να βλέπει δεν αντέχει.

Έφταιξεν τάχα το μωρόν,
μα θώρε την κυράτσαν!
Που με τες χίλιες πλαστικές,
τεντώθηκεν η φάτσα!

Έβαλεν το γυαλλούιν της,
σαν μούγια που επιπλαίει.
Είδεν το φύτζιν στο νερόν,
τζιαι άρκεψεν να κλαίει.

Ήρτεν τζιαμε μια φίλη της,
του βουλευτή η κόρη.
Θέλω να πω τζιαι όνομαν,
μα εν λιον κρίμαν σόρρυ.

Εκολυμπούσαν τάχατες,
στα ξέβαθα πατούσαν.
Τζιαι συζητούσασην μαζί,
πόσα λεφτά βαστούσαν.

Εβάλαν τες κρεμούες τους,
το λάδιν τζιαι το σιάλην.
Πάει κοντά τους ο μιτσής,
με την πουλλούν την μιάλην.

Άρκεψε το κατούρημαν,
''μάμμα πισσιά μου τώρα''
Κύπρος μου όμορφον νησίν,
η πιο ωραία χώρα.

Μα η άλλη με την φίλη της,
γελά τζιαι σχολιάζει.
Όσπου το παωμένον το νερόν,
εάρκεψεν να βράζει.

''Κόρη μα βράζει δαχαμέ,
μα τί συμβαίνει honey?
Μα κατουρά μας ο μιτσής,
φύαμεν μάνι μάνι''!

Εξιτιμάζαν τον μιτσήν,
την μάνα του τον τζίρη.
Είπαν τον πως εν χώρκατος,
τζιαι άλουτον τζιαι φτύρι.

Θωρείς τζιαμέ να έρκεται,
ο τζίρης με μασιέριν,
Με μίαν ππάλαν στο δεξίν,
παττίχαν στ' άλλον χέριν.

Συμβαίνει τίποτε λαλεί;
Πρόβλημα να το λύσω;
Μα ενοχλά σας το μωρόν,
ή να το αφήσω;

Θωρούν σου τζίνες τον παπά,
κοιλιακούς σαν πιάνο,
Εξέρανεν η φάτσα τους,
ξηροί καρποί σεράνο.


Τζιαι καλοπιάναν το μωρόν,
σιουμάλισμαν τζιαι νάζια.
Εδώκαν του χυμόν να πιεί,
δώκαν του τζιαι κκεράζια.

Είδετε οι παλιο highclass,
εύκολα που καλμάραν;
Είδαν τζιαμέ τον χώρκατον,
με άσφαλτον κορμάραν!

Ξιάσαν την κατούραν του,
ξιάσαν τζιαι την μύξαν.
Άλλαξεν το χρώμαν τους,
είδαν τον τζιαι βρίξαν.

Γι αυτό κομμένον το φαήν,
τα χάμπουρκερ το λίπος.
Γίνεται κάποτε τζιαι εσείς,
ο χώρκατος ο τύπος.

Τζιαι να σου πω πιο γεννικά,
πέρκει το καταλάβεις.
Μην κρίνεις έτσι εύκολα, 
τον άλλον μεν τον θάβεις.

Με το αν τρέχει μύξα του,
τα ρούχα του που έχει.
Αν εν φτωχός αν εν μαυρής,
στες γειτονιές αν τρέχει.

Ο κόσμος εν ελεύθερος,
ποιος είσαι να τον κρίνεις;
Τζιαι να θυμάσαι πάντοτε,
πως παίρνεις οτι δίνεις.

Νικόλας Τζιοβάνη