Η Κύπρος σκοτώνει τα παιδιά της..

Η Κύπρος που ξέραμε έχει πλέον αλλάξει, όχι όμως και οι άνθρωποι της. Ο Κύπριος, μπορεί να θεωρείτο ως ''κακομαθημένος'' για τους άλλους λαούς, λόγω του τρόπου ζωής που είχε μέχρι χθες, όμως είχε και έχει μια αξιοπρέπεια που δεν θα τον αφήσει να βγει και να δηλώσει ανοιχτά το πρόβλημα του, ακόμα και όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο.

Δεν είναι λίγες οι οικογένειες που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση, ακόμα και την πείνα, όμως η αξιοπρέπεια τους δεν τους αφήνει να ζητήσουν βοήθεια. Σε αυτή την αξιοπρέπεια είναι που βασίζονται και οι διάφοροι κυβερνώντες για να μην τους πάρουν με τις πέτρες. Πολλοί είναι οι αυτοί που είχαν δυσκολίες και πριν την οικονομική κρίση, που αυτή με το που ήρθε, έγινε ταφόπλακα στα όποια όνειρα είχαν για ανάκαμψη στα οικονομικά της οικογένειάς τους.

Πιάνω τον εαυτό μου κάποτε να στεναχωριέμαι για μερικές απο τις ανέσεις τις οποίες είχα, που με την οικονομική κρίση ίσως τις στερήθηκα, χωρίς να σκεφτώ οτι υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο ανέσεις δεν είχαν ποτέ, αλλά ούτε και τα βασικά για μια καθώς πρέπει ζωή.

Ο περισσότερος κόσμος κλείνετε στο σπίτι, με όσα έχει, μετράει τα λεφτά του, και απορεί πως θα τα βγάλει πέρα και αυτό τον μήνα. Δεν είναι τυχαίο που έχουν αυξηθεί η ληστείες, ακόμα και για μηδαμινά ποσά, έχουν αυξηθεί οι φόνοι μέσα στην ίδια την οικογένεια, και οι αυτοκτονίες. Όταν ο άνθρωπος νιώθει οτι τον πατούν κάτω και με τα δύο πόδια, κάνει πράγματα που άλλοτε δεν περνούσαν απο το μυαλό του.

Και έρχομαι τώρα στα νέα παιδιά, που τώρα ξεκινούν την ζωή τους, έχουν όνειρα και φιλοδοξίες, τα οποία βλέπουν να μην μπορούν να πραγματοποιήσουν, για τα λάθη ορισμένον που ακόμα είναι έξω απο την φυλακή. Ποια δικαιοσύνη; Ποια δημοκρατία; Οι λέξεις πλέον έχουν χάσει την αξία τους, οι θεσμοί έχουν αλλοιωθεί, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανένα, οτι χρώμα κόμματος κι αν είναι.
Ο κόσμος πλέον δεν θέλει υποσχέσεις, δεν θέλει κούφια λόγια, θέλει απλά ένα τρόπο, να γεμίζει το ψυγείο του, για να μπορεί να προσφέρει στα παιδιά του.

Οι κυβερνώντες έχουν επαναπαυτεί, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Δεν εξηγείτε αλλιώς το γεγονός οτι το κράτος περιμένει απο τα παιδιά του να πληρώσουν τους φόρους τους, χωρίς το ίδιο να τους προσφέρει εργασία για να μαζέψουν αυτά τα λεφτά. Μας λεν οτι περνάμε δύσκολες ώρες και οτι θα τα καταφέρουμε και πάλι, επειδή ως λαός μάθαμε στα δύσκολα. Αυτό είναι αλήθεια, όμως αυτό δεν σημαίνει οτι όποιος ''αχάπαρος'' κάνει λάθη στην οικονομία, πρέπει να την πληρώνει ο απλός κοσμάκης.

Ξέρω οτι πολλοί απο εσάς που το διαβάζεται αυτό, ξέρετε και οι ίδιοι, πως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, η οποία κρύβεται κάτω απο την μάσκα της αξιοπρέπειάς μας..